απομόναχος

-η, -ο κ. -μοναχός, -ή, -ό

1. εντελώς μόνος

2. φρ. «μόνος κι απομόναχος» — παντέρημος

3. «απομοναχός του να 'ναι» (για κακότυχο που απευχόμαστε να' χουμε την τύχη του)

4. αυθόρμητος.